ଅର୍ଥ : దేనైన వస్తువును ముక్కలు ముక్కలుగా చేయ్యడం.
							ଉଦାହରଣ : 
							సీత స్వయంవరంలో శ్రీరాముడు విల్లును విరచినాడు.
							
ସମକକ୍ଷ : విరగొట్టిన, విరచబడిన, విరియబడిన
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
Capable of being broken or damaged.
Earthenware pottery is breakable.