 |
distinction noun
பொருள் : A discrimination between things as different and distinct on the basis of their characteristics or attributes.
எடுத்துக்காட்டு :
It is necessary to make a distinction between love and infatuation.
ஒத்த சொற்கள் : differentiation
பொருள் : High status importance owing to marked superiority.
எடுத்துக்காட்டு :
A scholar of great eminence.
ஒத்த சொற்கள் : eminence, note, preeminence
பிற மொழிகளில் மொழிபெயர்ப்பு :
വില, മൂല്യം മഹത്വം എന്നിവയുടെ ഏറ്റവും ഉയര്ന്ന അവസ്ഥ
ഇന്ന് അവന് അവന്റെ ഉയര്ച്ചയുടെ ഔന്ന്യത്യത്തില് ആണ്ഔന്നത്യം
பொருள் : A distinguishing difference between similar things or people.
எடுத்துக்காட்டு :
He learned the distinction between gold and lead.
பொருள் : An honor awarded to someone in recognition of achievement or superiority.
எடுத்துக்காட்டு :
She graduated with the highest distinction.
