 |
stipulation noun
பொருள் : (law) an agreement or concession made by parties in a judicial proceeding (or by their attorneys) relating to the business before the court. Must be in writing unless they are part of the court record.
எடுத்துக்காட்டு :
A stipulation of fact was made in order to avoid delay.
ஒத்த சொற்கள் : judicial admission
பொருள் : An assumption on which rests the validity or effect of something else.
ஒத்த சொற்கள் : condition, precondition
பிற மொழிகளில் மொழிபெயர்ப்பு :
ପୂର୍ବରୁ କରାଯାଇଥିବା ଅପେକ୍ଷା
ଭାରତ ଆମେରିକା ସହିତ ଏକ ବାଣିଜ୍ୟ ପୂର୍ବଚୁକ୍ତି ସ୍ୱାକ୍ଷର କରିଛିପୂର୍ବଚୁକ୍ତି, ପୂର୍ବସର୍ତ୍ତ
ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಇರುವಂತಹ ಅಪೇಕ್ಷೆ
ಭಾರತವು ಅಮೇರಿಕಾದೊಂದಿಗೆ ವ್ಯಾಪಾರದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಹೊಂದುವ ಪೂರ್ವಾಪೇಕ್ಷೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.ಪೂರ್ವಾಪೇಕ್ಷ
আগে থেকে প্রস্তুত অবস্হা
ভারতের আমেরিকার সঙ্গে ব্যবসার প্রয়োজনীয় পরিস্হিতি আছেপ্রয়োজনীয় অবস্হা, প্রয়োজনীয় পরিস্হিতি
முன்னே விடவும்
இந்தியாவிற்கு அமெரிக்காவினுடனான வியாபாரம் ஒரு முன்நிபந்தனையாக இருக்கிறதுமுன்கட்டுப்பாடு, முன்நிபந்தனை, முன்னெச்சரிக்கை, முன்விதிமுறை
பொருள் : A restriction that is insisted upon as a condition for an agreement.
ஒத்த சொற்கள் : specification
