பொருள் : The quality or character of being intellectually sophisticated and worldly through cultivation or experience or disillusionment.
ஒத்த சொற்கள் : mundaneness, mundanity, sophistication
பொருள் : Concern with worldly affairs to the neglect of spiritual needs.
எடுத்துக்காட்டு :
He disliked the worldliness of many bishops around him.
பிற மொழிகளில் மொழிபெயர்ப்பு :
सांसारिक झंझट या जंजाल।
उसने दुनियादारी से मुक्त होकर संन्यास ले लिया।மனைவி மக்களோடு வாழ்பவன்.
அவன் குடும்ப வாழ்க்கையிலிருந்து விடுபட்டு சன்னியாசியானான்