பொருள் : (व्याकरण में) काल का एक प्रकार।
எடுத்துக்காட்டு :
पूर्ण काल में वे क्रियाएँ आती हैं जो पूर्ण या समाप्त हो गई हों।
ஒத்த சொற்கள் : पूर्णकाल
பிற மொழிகளில் மொழிபெயர்ப்பு :
-కాలాలలో ఒక రకమైన కాలం.(వ్యాకరణంలో)
పూర్వకాలంలో క్రియలు వస్తే పూర్ణము లేదు సమాప్తమవుతుంది.ବ୍ୟାକରଣରେ କାଳର ଏକ ପ୍ରକାର
ପୂର୍ଣ୍ଣ କାଳରେ ଯେଉଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ବା ସମାପ୍ତ ହୋଇଥିବା କ୍ରିୟାଗୁଡ଼ିକ ସ୍ଥାନ ପାଇଥାଏ(ವ್ಯಾಕರಣದಲ್ಲಿ) ಕಾಲದ ಒಂದು ಪ್ರಕಾರ
ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ.A tense of verbs used in describing action that has been completed (sometimes regarded as perfective aspect).
perfect, perfect tense, perfective, perfective tense(ব্যকরণে)কালের একটি প্রকার
পুরাঘটিত কালে সেই ক্রিয়াগুলো থাকে যা সম্পূর্ণ রূপে শেষ হয়ে গেছে(இலக்கணத்தில்) காலத்தில் ஒரு வகை
வினையெச்ச காலத்தில் வரும் செயல்கள் முழுமையாகவோ அல்லது நிறைவாகவோ இருக்கின்றன